De groentinten van Cambodja

Hallo allemaal,

We zijn net terug van ons laatste bezoek aan de boeren. We hadden er twee op het programma staan, maar dan wel buiten de provincie Svay Rieng. Dus stonden we om 7 uur klaar om op pad te gaan! Tot onze grote verrassing verscheen Chann ineens, met allemaal excuses dat hij er de vorige keren niet was. We zullen zien hoeveel hij er van meent.
Aangezien hier iedereen wanneer het licht wordt al actief is was het lekker druk op de weg. Het eerste stuk was over 'de snelweg', waar brommers vrachtwagens inhalen, vrachtwagen vrachtwagens inhalen en er af en toe een hele snelle toeterende bus voorbij komt. Verrassend rijden de meeste auto's juist niet zo snel, behalve dan de taxis natuurlijk weer, waar ze met gemak met zijn tweeën achter het stuur kruipen, zolang er maar meer geld te verdienen valt. Uiteindelijk kwamen we bij de afslag die we moesten nemen en voor we het wisten reden we op een stoffige maar geasfateerde weg. Tot zolang dat duurde. Ze waren bezig met de weg, of ze er nou een asfaltweg of een dicht gestampte zandweg van gingen maken was me niet duidelijk, maar er lag klei genoeg en je krijgt toch wel wat ontzag voor de machines als je er vlak langs rijdt. Daar wil je niet onder komen te liggen. Niet te vergeten de hoeveelheden CO2 die je binnen krijgt als je geen sjaal of mondkapje draagt. Omdat ik achterop zat had ik tijd genoeg om eens lekker weg te dromen en lekker het landschap te bekijken. we kwamen langs een bergje met allemaal tempels erop en door kleine stoffige stadjes, die volgens mij echt nog nooit een Baran (blanke) hebben gezien. Dat zorgde dus voor veel grappige verbaasde gezichten en ik vind dat zo grappig haha.
Omdat het zo ver weg van het kantoor is gaan er niet zo vaak mensen naar deze boeren toe, dus toen we uiteindelijk ergens tussen de rijstvelden stonden bleken we verdwaald te zijn. Ik vond het niet erg want het uitzicht was fantastisch, maar me rug begon die hobbel bobbel wegen toch wat minder te vinden. Gelukkig kent men elkaar in zon dorp en uiteindelijk bereikte we rond 10 uur de eerste boer. Het was toch wel een beetje een gek idee dat dit de laatste interviews zouden zijn. Ik vind het leuk om met ze te praten en wou dat ik echt zelf met ze kon spreken. Nou vraagt nooit echt door en als ik dan wil doorvragen komt er niks uit helaas. Maar ik ben gewoon nieuwsgierig naar de mensen en hun leven en zou graag meer willen opvangen dan alleen de glimp die we met de interviews krijgen. Wie weet is dat nog een keer mogelijk, al is het alleen voor mijn eigen nieuwsgierigheid haha.

Daarna gingen we op pad naar de volgende boer en nadat we weer een andere route reden kwamen we wel weer op de goede plek uit, zelfs onze begeleider was verbaast haha. Het laatste interview en zelfs Chann werkte mee zonder veel te zeuren, wat wel zo fijn was voor Janneke. We kregen nog lekker een mango en rijstkoekjes met suiker die gefrituurd waren. Ze waren zowiezo niet zo lekker maar toen ik dat hoorde bedankte ik maar. Je ziet veel kinderen, maar ook volwassenen met een rare uitslag. Ze geven zelf de schuld aan vietnamees eten door de chemische insectenverdelgers, maar als je dat wast dan zou het goed moeten zijn toch? Ik denk dat het zelf meer te maken heeft met de grote hoeveelheden suiker die ze hier nuttigen. Maarja wie zal het zeggen. Gelukkig proberen wij daar zo min mogelijk aan mee te doen.

Omdat we nu toch lekker onderweg waren besloten we om nog een stop te maken bij de tempels op de berg. Nou komt uit de omgeving, maar voor ons en Chann was het iets nieuws. Dus nadat we wederom verkeerd reden hebben we de hoge trappen beklommen naar de tempels. Eerst netjes een gebed uitgebracht. Ik heb nog steeds geen idee hoe het moet, maar het zal wel goed zijn als je wat probeert? Daarna nog wat grappige foto's gemaakt en naar de top geklommen. Je had echt een vet uitzicht al was het wel een beetje damperig. En zweten wat we deden! Maar het was leuk om iets te zien waar geen toeristen waren, alleen wat rare blaffende honden en om even lekker actief te zijn geweest na al dat gebrommer. Nadat we weer beneden waren hadden de heren natuurlijk hele erge honger en zijn we ergens wat gaan eten. Het was best prima alleen snapte ze niet waarom we zout over de rijst heen doen. En toen ik uitlegde dat we het ook wel eens met bouillonblokjes koken vielen ze bijna van hun stoel haha. Er was ook een mega slechte film op die ze perse wilde afkijken. Het was echt heel slecht. Er wordt ook flink reclame gemaakt voor 'the voice of Cambodja' en 'Cambodja got talent'. Ben blij dat we geen tv hebben haha.

Daarna alweer terug naar het kantoor. Ik mocht weer achterop en dat zorgde weer voor wat dagdromerij. Ik ben vooral gebiologeerd door de kleuren groen die je overal ziet. in de ochtend, wanneer de zon nog niet op zijn sterkst is heeft het rijst en de bomen en de velden een mooie krachtige kleur groen (kan het niet ander beschrijven). Verder heb je de donkergroene tinten, lente groene tinten, de geelgroene en de wat bruin groene tinten. Wanneer de zon dan toch harder begint te schijnen neemt de stof toe en veranderd het mooie groen toch in iets wat verdord lijkt. Ben ook heel erg benieuwd hoe dit zal zijn aan het einde van het regenseizoen. Ik denk dan vooral groentinten met veel modder ipv stof. Ik heb geprobeerd foto's te maken maar die laten niet goed zien wat ik bedoel. Het is gewoon een mooie kleur groen en ik wist niet dat ik dat zon mooie kleur kon vinden. Zo leer je weer wat van jezelf haha

Maar achterop zat ik nog weer verder te dromen en ik moet bekennen dat ik Cambodja steeds leuker en mooier ga vinden en steeds meer waardeer. Waar ik eerst vooral de vergelijking maakte tussen zuid Amerika en hier, ga ik nu Cambodja steeds meer zien als een eigen iets., gelukkig maar. Want Cambodja heeft veel te bieden. Kijk door het vuil en het afval heen en je ziet hele mooie plekken en hele vriendelijke mensen. Over de kleine paadjes rijden is dan ook het leukste en ik ben blij dat we in Svay Rieng zitten, ver van de door toeriste helaas veranderde (verpeste?) steden. Ookal is de luxe van af en toe iets lekkers te eten halen of gewoon boodschappen doen ook wel heel relaxed haha. Maar hier krijg je toch wel meer mee van hoe een gewone Cambodjaanse stadje werkt. Maar ik merk ook dat het niet mijn cultuur is. Ik mis de openheid en de toegankelijkheid. Iedereen is ontzettend aardig, maar ze blijven gesloten. Iedereen zegt ja en amen, ook al bedoelen ze nee of snappen ze het niet. Daar kan ik helaas niet zo heel erg goed tegen. Ook zie je overal tempels en heeft elk huis een gebedshuisje toch krijg je minder mee van het boeddhisme dan ik had verwacht, maar misschien verwachte ik te veel door films zoals Eat, Pray, Love (dat was niet in cambodja, maar toch) en omdat ik misschien niet echt een geloviger ben. Maar je ziet wel overal mensen die hard werken en vooral de jongere generatie die meer wil, meer vooruit wil. En daar heb ik ontzettend veel respect voor. Ben wel benieuwd waar dit toe zal lijden, wanneer de eerste mega boerderijen verschijnen en wanneer ook in deze gebieden de mega grote fabrieken verschijnen zodat wij goedkope kleding en schoenen kunnen hebben. Tuurlijk ik doe er zelf aan mee, maar ik hoop gewoon dat de ware identiteit van Cambodja, wat ik zelf nog wel een beetje moet vinden, bewaard zal blijven en niet ten onder gaat door giganten zoals China.

Maar goed, voor nu genoeg gedagdroomd en terug naar de realiteit. Papa is vandaag jarig, hij wordt alweer 50 en vind het wel heel erg lastig dat ik er niet bij kan zijn. Na alles zal dit wel een gekke verjaardag worden, ookal is gekke niet het goede woord. Maar ik weet niet hoe ik het anders moet noemen. Dus bij deze pap, Van harte gefeliciteerd! Je bent een topper en ik mis je!

Liefs xxxx,
Elske