Part three: The central coast

Hallo allemaal!
Op dit moment zijn we in het mooie Sapa vlak bij de Chinese grens, maar ik moet nog wat vertellen over onze dagen in Hoi An en Hue. Het lijkt alweer een eeuwigheid geleden. Maar het is nog maar een weekje haha.

De laatste keer dat ik schreef waren we aangekomen in Hoi An. Het is eigenlijk een dorpje maar staat wel op de unesco wereld erfgoed. En ik vond het erg heel erg mooi! Je hebt het oude centrum waar geen brommers mochten rijden (eindelijk rust van dat irritante getoeter), mooie oude huisjes en vooral heel erg veel tailors! En daar hebben we ook flink gebruik van gemaakt. We zijn de eerste dag meteen op pad gegaan om pakken te laten maken en een avondjurk voor mij. Verder hebben we nog schoenen en een leren jas en korte broeken (Bert) laten maken. Omdat we veel hebben moeten passen zijn we lekker in Hoi An gebleven en hebben vooral gerelaxed. Een dagje naar het strand, lekker wandelen. Ontbijten bij de rivier en savonds kijken naar de overvolle pondjes vol met brommers. De sfeer was er heel erg leuk al was het soms een gehaast met al onze pas afspraken haha. De kleren zijn goed gelukt en het hele proces van opgemeten worden, passen en corrigeren is leuk! Heel anders dan even naar de HenM, al hebben ze hier ook veel kleding daarvan haha.
Maar uiteindelijk hadden we alles verzameld en konden we door naar Hue! We zouden die dag de befaamde Top Gear pas oversteken en hadden hoge verwachtingen. De route was tof, langs de kust en door de bergen. Alleen duurde de pas oversteken ongeveer een half uur. Toch jammer maar we hebben er toch van genoten. Na een hele rit kwamen we aan in Hue.

Hue is een grotere stad aan een grote rivier vlak bij de kust. Net zoals Hoi An heeft het een Unesco wereld erfgoed stempel op het oude centrum dat bestaat uit een grote muur of fort/ slot idee, met daarbinnen nog een bescherm muur met daarin een paleiselijk stadje waar de keizer vroeger woonde. We zijn er een dag geweest (we hadden tijd over omdat de trein een dag later ging). Door de oorlog tussen noord en zuid Vietnam is het hele complex weggevaagd door bommen. Ze herbouwen het nu weer en sommige stukken hebben de bommen wel overleefd. Het was in ieder geval wel leuk om te zien en hebben we meteen een ritje gemaakt met de cyclo, ofwel de fietstaxi. Ook de sfeer in Hue voelde lekker relaxed.

Maar de dag hiervoor zijn we naar de voormalige grensovergang tussen Noord en Zuid Vietnam geweest. Er loopt een hele lijn met een aantal bezienswaardigheden zoals een grote begraafplaats en een oud militair kamp. Wij besloten om naar de tunnels te gaan. We dachten, dat doen we even maar de route was toch wat langer dan gedacht en helaas een nogal saaie slechte weg. Er was helaas geen weg langs de kust. Maar we kwamen er toch een stukje langs en zo kwamen we langs bijna helemaal verlaten stranden en mooie blauwe zee. We hebben nog even gepauseerd en met de motor op het strand gecrost haha.
De tunnels waren erg indrukwekkend. Ik ben er zelf niet in geweest (ben toch een scheitluisje in het donker haha). Maar Bert wel en die heeft wat fotos kunnen maken. We kwamen tegelijkertijd aan met een andere groep nederlanders die een tour van 24 dagen deden. We liepen gelijk op en zo konden we mooi een beetje meeluisteren met de gids, al vertelde die weinig nieuws. Ik vroeg aan een van de dames wat voor soort tour ze deden, kregen we meteen naar ons hoofd geslingerd dat het niet de bedoeling was dat we mee liepen want we hadden er niet voor betaald. Naja sorry dat we iets van interresse tonen in jullie trip.. Was er echt even pist om. Maargoed weten we weer waar we naar terug gaan;) Grapje! De andere mensen waren wel een stuk leuker hoor haha en vooral verbaasd dat we het op de motor doen! Maar net zoals in Cambodja wordt er helaas heel weinig uitgelegd en hebben we zelf een beetje rondgelopen en vooral proberen voor te stellen hoe het was. Hele families en dorpen woonden tijdens de oorlog in deze tunnels. Er waren gangen voor scholen, koken, kapper en noem maar op. Er lopen ook veel loopgraven en verbindingstunnels. Niet alleen hier maar in heel Vietnam.

Ik merk dat ik Hue niet echt in chonologische volgorde vertel, maar hopelijk volgens jullie het nog. We zijn nog naar een marktje geweest en een beetje rondgelopen in Hue. Ook lekker ontbeten aan het strand (wat een heel lelijk strand was in vergelijking met de dag ervoor) en was er een groot scouting kamp! De Vietnamese Nawaka denken wij.

Vanaf Hue zouden we ook de trein pakken naar Ninh Binh. Gelukkig konden wij wel uitstappen in Ninh Binh, maar de motor niet. Dus besloten we maar om in een keer naar Hanoi te reizen. We konden ook alleen met de nachttrein dus we konden weinig zien tijdens de rit. Gelukkig reden we met zonsopgang door Ninh Binh gebied en hebben we het een beetje kunnen zien.
De treinreis was nog een heel gedoe. Allereerst was de trein veel te laat (dat is altijd zo haha). De motor was er al eerder ingeleverd en inmiddels ingepakt in een krat. We hadden natuurlijk net van te voren getankt, maar je mag dus geen bezine aan boord meenemen (best logisch eigenlijk) dus waren we allen benzine weer kwijt. We hadden helaas geen bedden kunnen krijgen dus moesten we zitten. De tassen lagen wat verder dus besloten we omstebeurt een oogje in het zeil te houden. De airco deed het dan wel (koud!) en dan weer niet (zwetend heet) en er werd gerookt in het gangpad, wat lekker naar binnen waaide haha. De wc had ik erger verwacht, maar neus dichtknijpen was noodzakelijk haha. Dus na een reis van meer dan 12 uur kwamen we eindelijk in Hanoi aan! En ik was vies en gesloopt en moe en wilde alleen maar een lekkere douche! De motor konden we pas later ophalen dus met de taxi (die omreed natuurlijk) naar het hotel. Daar eindelijk kunnen douchen en hebben we een beetje door Hanoi gewandeld totdat we de motor konden halen. Geen benzine natuurlijk en geen pomp te bekennen. We werden nogal bot ergens heen gewezen waar ook geen benzine was. Uiteindelijk bij een schoenenzaakje opgelicht met benzine kopen. Dus op weg naar een pomp en na een aantal mensen gevraagd te hebben kwamen we eindelijk bij een pomp. Daarna de weg terug zoeken want er zijn bijna alleen maar eenrichtingswegen hier. Drama!

Hanoi is anders dan Ho Chi Minh, veel chaotischer, geen duidelijke wegen, routes of aanwijzingen en echt een ramp om met de motor te rijden. De mensen zijn of super aardig of gewoon weg bot. Maar over het noorden schrijf ik later meer want ik wil lekker gaan slapen!

Ciaooo!
Elske en Bert