Roadtrip naar Albaida, Spanje

Nog maar een week geleden was ik mijn tas aan het inpakken en nu ben ik al helemaal ingeburgerd in het Spaanse leven. Wat kun je toch veel doen in een week! Vorige week vrijdag ben ik vertrokken met Jelle, Steven en Frederik voor een mini roadtrip naar Spanje. En dat was FANTASTISCH! We vertrokken vrijdag rond half 10 en voor we het wisten waren we al in Belgie. Frederik en ik zaten achterin gepropt met twee backpacks tussen ons in. Steven was de chauffeur en Jelle de navigator. Of eigenlijk was de tom tom dat haha. Omdat we de tolwegen wilden vermijden en naar een aantal Urbex locaties wilden gaan, hebben we allemaal mooie weggetjes gezien. Urbexen is de urban exploring, ofwel dat je oude verlaten gebouwen gaat verkennen en bekijken. Zonder iets kapot te maken natuurlijk. Maar de eerste dag hebben we een openbaar kasteel bekeken. Na een lange rit was dat een leuke en welkome activiteit! Het was een mooi kasteel! Maar ik ben natuurlijk de naam alweer vergeten. Onze eerste rustplaats was Orleans. Maar om daar te komen was nogal een uitdaging. Half Frankrijk is namelijk overstroomd, wat voor ons water managers natuurlijk fantastisch was. Dus toen we 20 km van Orleans verwijderd waren, kwamen we verkeersborden tegen die aangaven dat de weg was afgesloten. Gelukkig zijn we niet eigenwijs en vervolgden we de weg. Bij de schemering kwamen we erachter dat de weg om een goede reden was afgesloten. Hij was namelijk overstroomd. Een auto heeft geprobeerd om erdoor heen te rijden, maar die was helemaal weggedreven. We dachten dat er geen inzittenden meer waren, dus zijn we omgekeerd en hebben we een andere weg gezocht. Dit was de tolweg, maar die bleek ook afgesloten te zijn. Dus weer de weg af (je moet trouwens niet door een tolpoort rijden die open staat, dan gaat het alarm af haha). Dus op zoek naar wel een neembare route. Gelukkig was dit na een tijdje gelukt en hebben we gezellig geslapen in een hotel. De kamers zijn eigenlijk voor drie personen, maar omdat ik een matje mee heb (ik ga na Spanje nog een poging doen om alleen te kamperen!), konden we mooi met zijn vieren in de kamer slapen.
De volgende dag zijn we weer (bijna) optijd vertrokken en hebben we genoten van een overstroomd plaatsje, waar de rivier flink buiten zijn oevers was getreden en hele straten onder water stonden. Een paradijs voor ons! Maar deze dag hebben we ook ge-urbexed! Dit was mijn eerste ervaring en ik vond het super spannend, eng en heel erg leuk! We zijn naar een oude kostschool gegaan en hebben daar rond gekeken. Het had een hele mooie kapel, en verder was het erg oud, stoffig en vies en kwamen er genoeg mensen om een drankje te drinken af en toe. Maar het was echt heel erg leuk! Daarna zijn we nog gestopt bij een mooi oud huis, maar die was vooral interessant van buiten. Het laatste gebouw was een oud landhuis met toren (= dus een kasteel haha), maar wat waarschijnlijk een soort revalidatiecentrum is geweest. Super mooi om te zien. En een hele klus om binnen te komen! We moesten eerst een heuvel opklimmen, daarna over een hoge muur klimmen (gelukkig lukte dat makkelijk met drie sterke heren mee!) en daarna nog langs de prikkenbosjes naar binnen. Natuur was al echt aan het overnemen. Maar wat sommige van deze huizen ingestort. Het mooiste van dit laatste huis was het lichtinval. Omdat de zon buiten al onder ging, en het huis al overgroeid werd door planten, gaf dit een heel bijzonder groen licht. Heel erg mooi en mysterieus, maar ook een beetje spookachtig! Na deze exploratie zijn we naar Pau gereden, en de overgang naar zuid Frankrijk was erg mooi! Heuvels, bossen, idyllische weilanden en de dorpjes zien er allemaal mooi en schattig uit. Ik snap best dat hier het spreekwoord als een “god in Frankrijk” vandaan komt!
Maar de mooiste dag was de laatste dag van de mini roadtrip! We begonnen in een klein plaatsje bij de grens van Frankrijk en Spanje. De route daar naartoe was echt prachtig, de witte toppen van de Pyreneeën in de verte, de kleine dorpjes die naast een stroompje staan met mooie huisjes over de heuveltjes heen. En heel erg veel wielrenners! We hebben hier een oud hotel bekeken. Zoals elke keer ging Steven eerst even bekijken wat een goeie ingang is, om vervolgens op een andere plek weer naar buiten te komen zodat wij ook naar binnen kunnen (dit was ook al zo bij de kostschool haha). We moesten vol in het zicht naar binnen klimmen, maar het was wel echt heel gaaf! Het huis was erg ingestort, zowel de vloeren als de plafonds en de trap waren niet erg veilig meer, maar we hebben toch nog veel plekjes kunne bekijken! Het hotel was tegen een bergwand aangebouwd, dus dat was erg mooi om te zien. Er was nog een kamer met twee bedden en een paar schoenen, een liftschacht en een oude telefoon/radio. Echt heel erg vet. Vervolgens weer naar buiten geklommen en terug naar de auto gegaan. Net optijd! Want de politie kwam net aangereden en keek ons erg scherp aan. Later kwamen we ze weer tegen terwijl ze een koe van de weg probeerde te halen, wat bijna lukte. Toen was het tijd om de bergen in te rijden! En dat was adembenemend mooi! Groene weiden, besneeuwde toppen, mooie stroompjes. We zijn nog ergens gestopt en daar heb ik nog even heerlijk geklauterd naar een stroompje toe. Heerlijk het koude water gevoeld. Ik had daar wel een hele dag kunnen zitten, maar we moesten om 8 uur in Albaida zijn. Dus zijn we weer verder gaan rijden. Er is een groot verschil tussen de Franse en de Spaanse kant. Maar allebei erg mooi! Aan de Spaanse kant kwamen we meteen een aantal stuwmeren tegen. Tijdens college hebben we geleerd dat Franco erg van grote infrastructuurprojecten is geweest en dat Spanje ontzettend veel stuwdammen heeft. Dit was een mooi voorproefje op de excursie die we nog zouden krijgen naar de Tousdam. En natuurlijk werden er genoeg grapjes gemaakt over deze Franco en onze Don Frederik of Franco el segundo (Frederik dus). Samen met het geluid van krolse, kattige en spinnende katten hebben we ons de rit goed vermaakt (had je bij moeten zijn) en reden we eindelijk Spanje in. Ik heb niet heel veel van deze weg meegemaakt omdat ik sliep, maar we reden op ongeveer 1000 meter hoogte met veel geelgroene velden en kleine dorpjes met rode daken. Erg idyllisch. En toen was daar de stad Valencia! Veel verkeer ineens, een grote stad met een lege rivierstroom dat een park gaat worden en een nieuwe rivierstroom dat om de stad is geleid om overstromingen tegen te gaan. En natuurlijk in de verte de zee!
En toen was na nog een uur rijden daar eindelijk Albaida en ons onderkomen voor de komende maand: El Pansat! Een finca (boerderij) dat net buiten het Albaida ligt op een heuvel. We hebben tussen de 2000 en 2400 km gereden (Steven als topchaffeur) en het was echt fantastisch. Wat heb ik veel gelachen haha! Dus Steven, Jelle en Frederik, mochten jullie dit lezen, dankjewel!
Later zal ik schrijven over de eerste dagen hier, wat ontzettend veel en leuk en gaaf en indrukwekkend was! Dus tot dan!
Liefs