Drie in een reisverslag

Hallo allemaal.

Het is alweer mega lang geleden dat ik een verhaaltje heb geplaatst. Daarom ga ik er nu drie in een schrijven. Op die manier groepeer ik even de verslagen haha. Enjoy!

Een weekje alleen op pad

Ja en na die geweldige stage was ik dus lekker een weekje alleen voordat Bert kwam!En stiekem vond ik dat wel even lekker. Ik heb voor een ander hostel gekozen dan waar ik normaal sliep met Janneke en mijn moeder en broertje. Het heet Lovely Jubbly Place en het is echt een leuk hostel, mooie kamers, super lieve crew en gewoon een leuke sfeer. Die avond sliep ik in de meisjesdorm en daar leerde ik twee amerikaanse meisjes kennen, Kathy en Becka, die met elkaar aan het reizen waren. Becka is helemaal gek op boxen en had gehoort dat er zondagavond een wedstrijd gespeeld zou worden. Dus ik ging zondag lekker mee naar de wedstrijd. Ik vond er nooit zoveel aan, het boxen op tv, maar in zon arena is er toch wel heel erg veel sfeer! We zaten eerst op de tribune maar we konen ook vlak bij de ring kijken, waar je het veel beter kon zien. Het was spannend! Eigenlijk maar een rare sport, je doet elkaar alleen maar pijn en je wilt zoveel mogelijk punten scoren. Toch konden de meesten daarna glimlachend naar elkaar de ring uitlopen. Overal werd er gegokt en de mannen in het publiek werden helemaal wild. Echt geniaal. Na afloop nog met de trainen gesproken, een 46 jarige schot die werkt in Phnom Penh en dit er bij doet. We werden uitgenodigd om donderdag naar de training te komen kijken. We wilden graag, maar ik moest even kijken of ik alweer uit Kratie terug was, want dat was mijn plan. Becka kon zowiezo niet dus we moesten het maar even zien. Die avond nog lekker lokaal gegeten en weer optijd op bedje want de volgende dag ging ik naar Kratie. Tussen het naar boven gaan en slapen nog twee leuke mexicanen ontmoet waar ik nog een lange tijd mee heb gekletst. Ze zouden nog even kijken of ze met me mee konden ontbijten de volgende dag. Zij gingen maandag naar Singapore. En inderdaad in de ochtend met ze ontbeten en lekker gekletst. Daarna was het tijd om in het buisje te stappen.

Ik had een latere bus gekozen omdat er nog iemand uit het hostel met die bus ging, maar wenste bijna dat ik dat niet had gedaan. Die man was een Zuid Koreaan, maar echt het type waar ik niet mee kan opschieten. Alleen maar over zichzelf pratend en al zijn reizen, maar het moest wel goedkoop zijn. Ook had hij heel veel tips over hoe je gratis kamers of eten kon krijgen enzovoort. Ik had daar dus al snel genoeg van. In de bus zaten ook twee amerikanen. Een tante en haar nichtje die de reis als afstudeerkado heeft gehad. Helaas kreeg de bus een ongeluk, het werd via de zijkant aangereden door een vrachtwagentje. Niemand raakte ernstig gewond maar natuurlijk begon die zuid koreaan meteen te zeuren dat hij geld van zijn verzekering wilde zien. Terwijl hij helemaal niet in de buurt zat van het ongeluk. We moesten een paar uur wachten dus gingen we maar at drinken bij een lokaal tentje. Helaas ging hij ook mee en kwamen we op het onderwerp vegetariërs. Hij was een vegetariër maar at wel vis, want dat waren dieren met een lager IQ en daardoor minder zielig. Ook at hij in China altijd Lam omdat dat zo lekker is. Maar verder dus wel vegetariër. En hij zij dat de tante te dik was om een vegetariër te zijn (was ze ook niet, maar alleen die aanname al..?) Maar goed uiteindelijk kwam er een bus en kwamen we aan in Kratie. Ik mocht bij de amerikanen op de kamer (ze heten Madison en Ana), die hadden toch drie bedden in de kamer staan. De volgende dag zouden we op de fiets naar de grootste attractie daar gaan, de zoetwater dolfijnen. Het was prachtig weer en we hadden lekkere barrels van fietsen gehuurd. Maar de toch was prachtig. We moesten ongeveer 16 km fietsen en we reden langs kleine dorpjes, langs de Mekong en kleine boerderijtjes. Uiteindelijk kwamen we bij de bootjes aan om de dolfijnen te zien. We gingen nog samen met een Engelsman Peter genaamd met hele grappige humor. We waren eerst het enige bootje en al snel lieten de dolfijnen zich zien. Wat was dat gaaf zeg! We gokten dat er iets van 15 dolfijnen waren. Ze kwamen niet echt uit het water dus een goeie foto maken was moeilijk. Maar ik vond het een heel erg mooi moment en heb de anderhalf uur dat we op het water waren echt genoten! Daarna weer lekker op de fiets terug en nog een heerlijke maiskolf gegeten onderweg. De namiddag waren we wat lui en hebben we lekker boekje gelezen en nog meegedaan met de lokale sportklas, dansen in de buitenlucht. Maar de pasjes waren nog best wel heel erg moeilijk! Savonds lekker gegeten bij een restaurantje waarvan de eigenaar spaans is. Zaten we daar met nog een duitser en een fransman en hadden we lekker een vaag gesprek gevoerd. Ik wilde de volgende dag naar Kampung Cham, een stadje wat meer richting Phnom Penh. Dus hop in het locale busje met de brommer achterop gebonden en daarboven op mijn packpack. Ik had te weinig tijd om meer naar het noorden te gaan. Kampung Cham is een heel mooi stadje, heel ergs choon met witte huisjes en een mooie boulevard naast de Mekong. Het gebied is een van de rijkste en best boerende gebieden van Cambodja en dat zag je overal. Ik zat in een nieuw guesthouse en alles was super geregeld. Die dag heb ik vooral een regel dagje gehouden voor het komende schooljaar en over mijn visum. Verder lekker wat gewandeld en een lekkere massage gehad. Toen vroeg op bedje want ik wilde om 3 uur opstaan om samen met Jurre en Bert het Nederlandse elftal te zien spelen. Ik had er zoveel over gehoord, nu moest ik het ook met eigen ogen zien natuurlijk. Helaas was het nogal een saaie wedstrijd en ben ik tijdens de verlenging weer in slaap gevallen. Helaas was Nederland niet door, maar we hadden toch niet van Duitsland gewonnen denk ik.

En toen weer terug naar Phnom Penh gereden. Die middag ben ik bij de training van de boxers gaan kijken. Ik was alleen wat laat waardoor ik ze in hun 'speel kwartiertje' zag. Maar dat was niet vervelend hoor haha. ik heb nog een paar stoten geleerd (dus broertjes pas maar op) en natuurlijk met ze op de foto geweest. En toen was het alweer vrijdag! De dag dat Bert kwam!


Goodbye Cambodia, Hello Vietnam!
Bert kwam vrijdag rond half 2 aan, wat uiteindelijk half 4 werd haha. Ik was al vroeg op het vliegveld omdat ik problemen met mijn visum heb. Ik heb namelijk een visum voor drie maanden gekregen, maar Cambodja heeft maar toestemming gegeven voor 1 maand. Helaas kon ik er niks meer aan veranderen en stond ik om 12 uur al op het vliegveld. Maar uitendelijk kwam Bert en was ik super blij! Al moest ik ook wel een beetje wennen want het is toch wel gek om elkaar drie maanden niet te zien. Maar het was zo fijn om hem weer vast te kunnen houden en een lekkere zoen te kunnen geven! In de tuk tuk naar het hostel en naja daar kun je zelf wel invullen wat we hebben gedaan. De zaterdag zijn we eerst naar de centrale markt geweest en daarna naar de Killingfields omdat ik graag wilde dat Bert deze ook zag. En toen was het zondag en was het tijd om Cambodja te verlaten. We gingen bij boot (slow boot) maar het ging alsnog best snel. Alleen regende het helaas bijna de hele tocht. Bij de grensovergang moest ik dus een dikke boete betalen en gingen we daarna door naar Chau Doc, een visserplaatsje in de Mekong Delta. Daar stond een iets te over enthousiaste Vietnamees die wel een goed hotel wist. Daar was het nogal een gedoe met de paspoorten, die moesten volgens hem naar de politie worden gebracht, maar ik wilde ze bij ons houden. Uiteindelijk mocht dat gelukkig. We hadden een vogelnest in ons ventilatorgat maargoed de bedden waren wel prima. Helaas kwamen we niet meer van die man af die zowiezo alles voor ons zou regelen. Uiteindelijk toch over laten halen om bustickets te kopen en toen zijn we echt afgezet. Ik was nog even bang dat er helemaal geen bus zou komen, maar dat viel alweer mee. Die avond heerlijk gegeten, ze staan daar bekend om hun vis in kleien potten gebakken en dat is ook wel heel erg lekker! De volgende dag dus naar Ho Chi Ming waar we wel een fijn hostel hadden. We hebben niet echt aan sighseeing gedaan omdat we als hoofddoel een motor zoeken hadden. We hadden een adres van een engelsman gevonden die bikes verkocht aan reizigers. We zijn wel drie uur op pad geweest om het te vinden, maar bleek uiteindelijk de shop dicht te zijn omdat hij op vakantie was. Hij had wel een goede suggestie en we hebben toen in het backpackersdistrickt een aantal motoren geprobeerd. We wilden eerst allebij op een motor, maar dachten later dat op een misschien wel beter is voor mij. Dus op zoek naar een 150 cc motor. We hadden een hele mooie Yamaha gevonden met vooral een tof geluid erin. We konden hem huren en dan in Hanoi aan zijn partner terug geven. De bike koste dan 300 dolldar, dus dat was ook een prima prijs. Ik wilde nog even de shop checken op internet en toen we een half uurtje later terug kwamen om de deal kort te sluiten was de motor alweer weg (terwijl ze hem vast zouden houden). En daarbij koste hij ineens een stuk meer. Dat wilde we liever niet en dus zijn we weer naar de eerste shop geweest, Saigon Minsk. Die man was ontzettend aardig en had een motor op voorraad die wat zwaarder was. Hij wilde hem niet verkopen met wel verhuren voor 280 dollar. We konden dan de volgende dag al op pad, een dag eerder dan geplant. Hij heeft een partner in Hue en Hanoi waar we de bike kunnen laten controleren. Het contract was ook netjes en na een stevige handdruk was de deal bezegeld (hoopten we dan maar). Maar gelukkig was dat zo! De volgende dag kwamen we met onze tassen en werd het op de motor gemonteerd. Het contract werd getekend, we betaalden en we kregen nog een escort om de stad uit te komen. En daar begon ons avontuur!

Roadtrip part 1 South Vietnam

En dus gingen we op weg naar Mui Ne, een plaatsje aan het strand. Bert heeft het grootste stuk gereden omdat ik het toch wel wat spannend vond op de drukke weg met twee grote zware tassen en een persoon achterop. Maar ik heb ook een stukje gereden! Onderweg heb je heel veel cafetjes waar je wat kunt drinken en eventueel in een hangmat kunt liggen. Dat hebben we in de pause ook zeker uitgetest. De meeste mensen vinden onze motor heel mooi. Omdat hij net even wat zwaarder is en niet zoveel voorkomt. Dus veel getoeter en duimpjes in de lucht als we langsrijden.

Vietnam is heel anders dan Cambodja en dat merk je wel. Er zijn veel meer mensen, het land lijkt een stuk gestructueerder en de mensen lijken ook anders. Ze lachen minder veel maar kunnen wel enthousiast reageren. Er zijn veel meer kerken en je komt bijna geen tempels meer tegen. Ik heb ook al heel lang geen monniken meer gezien. Ook hebben de mensen een natuurlijke trostheid over zich heen. Ik weet niet zo goed hoe ik dat moet verwoorden. Maar nog echt contact met de mensen hebben we nog niet gehad.

De weg naar Mui Ne was prima, wel lang voor een eerste rit (zere bips) en vooral heel erg veel verkeer. Uiteindelijk in Mui Ne een heel erg mooi Guesthouse gevonden met een zwembad en aan zee. Daar hebben we de volgende dag ook heerlijk geluierd en gezwommen. In de middag een rondje gereden naar de zandduinen. We dachten dat het een rustig gebied was, maar het is een lange straat met hotels, resorts, hostels en guesthouses en ook veel russen. Maar we zaten er heerlijk!
De dag daarop zijn we naar Da Lat gereden via een hele mooie weg. We gingen bijna meteen de heuvels en de bergen in. Helaas begon het daar ook te regenen en waren we aan het einde van de rit heel erg verkleumd. Het is hier zon 10 graden kouder dan aan de kust en dat merk je wel meteen. Door de bewolking hebben we niet veel van het uitzicht kunnen zien maar we reden door een super mooi bosrijk gebied. We hebben echt genoten ondanks de kou! Gelukkig hadden we nog een kamer in een hostel kunnen krijgen en na een hete douche en een grote maaltijd werden we weer een beetje warm. We wilden een dag in Da Lat blijven en hebben die dag een waterval bezocht en naar de locale markt geweest. Ik heb alleen sandalen en me bergschoenen dus we gingen op zoek naar gympies die ik even makkelijk aan kan trekken. En een riem, aangezien me motorbroek te groot is. We hebben ook lekkere aardbeien gekocht en savonds heerlijk bij een lokaal tentje gegeten. En vandaag gingen we op pad naar Buon Ma Thuot. We hadden een route op de kaart gezien maar niemand kende die echt. Tijdens de rit werd het ons nog afgeraden maar wij gingen eigenwijs door. Het was een prachtige rit door de bergen wat bijna helemaal verlaten was. Ze zijn bezig met een nieuwe weg aan te leggen en daardoor waren sommige stukken al wel geasfalteerd en sommige stukken grintweg. We kwamen door twee dorpjes heen waar ze denk ik nog nooit ene blanke hebben gezien. We zijn letterlijk met open mond aangestaard. Maar toen kwamen we bij een bocht en daar raad je het al, de weg hield er mee op. Er was alleen een grote modderige brij. En daar konden we niet door heen. Dus moesten we weer ruim 60 km terug rijden over de mooie weg naar Da Lat. En daar zijn we nu. Morgen proberen we het weer, maar dan via de normale weg haha.

Maar eerst gaan we nu nog lekker genieten van een heerlijke maaltijd met gamba's en heerlijke groente uit Da Lat mmmm

Liefs Elske en Bert