salkantaytrek en afscheid nemen

De vorige keer ging het de hele tijd fout om een bericht achter te laten. Hoeplijk lukt het nu wel goed en staat het hele bericht op mijn blog!

hallo allemaal!

dit wordt mijn laatste reisverslag vanuit cusco. vanmiddag vertrek ik met de bus naar Lima. ik hoop dat de bus een beetje goed is, want ik moet 21 uur lang erin zitten. ik vind het jammer om cusco te verlaten, het is echt een leuke stad en ik ga al mijn vrienden missen, maar ik heb ontzettend veel zin om verder te gaan reizen! mijn vrijwilligerswerk bgeint op 27 december, dus dan moet ik in quito, de hoofdstad van ecuador, zijn. heb er echt zin in. ik kan uit 3 dingen kiezen, de lokale bevolking lesgeven over hoe ze verantwoord en ecologisch kunnen verbouwen, helpen met groente en fruit verbouwen of onderzoek doen. ik hoop dat ik het laatste mag doen want dat lijkt me echt heel erg leuk!
maar ik ga het allemaal wel zien en ik laat het jullie allemaal wel weten!

maargoed, afgelopen week heb ik de salkantayrtrek gelopen. het was nat, koud, warm, zwaar, pijnlijk en moeilijk, maar het was het allemaal waard! de natuur is ontzettend mooi! de groep was heel erg leuk en ik heb van elk moment genoten!
afgelopen vrijdag moest ik om half 5 voor de agency zijn. ik was netjes optijd met mijn packpack maar er was niemand die me kwam ophalen. een aangezien er heel veel dronken, feestende mensen waren voelde ik me niet heel erg fijn. maar gelukkig kwam daar een man en die bracht mij naar de rest van de groep. we moesten ongeveer 2 uur met de bus reizen om bij het beginpunt aan te komen. na een ontbijtje opweg naar de lunckplek. het was lekker warm en we moesten sommige stukken best pittig stijgen, maar het was allemaal prima te doen. de groep bestond uit 2 noren, 2 oosterijkers, 2 australiers, 2 fransen, 4 engelsen (vriend en vriendin en haar ouders, hele leuke mensen!) en een meisje uit amerika, sarah. ze is echt gek maar heel erg grappig en leuk! en zoals de meeste amerikanen praat ze heel erg veel. maar ze is echt een schat en met haar sliep ik in de tent. omdat de rest allemaal stellen waren, hebben wij onszelf maar omgedoopt tot partners die op reis zijn en kijken of ze slagen voor de eerste 5 dagen samen. en dat is wel gelukt haha.
na 4 uur lopen kwamen we aan bij de lunchplek. we hadden 2 koks die echt goed en lekker eten voor ons maakten. na de lunch regende het heel hard, dus regenjassen aan en gaan. het was nog iets van 3 uur lopen naar het eindpunt van die dag en het was best zwaar omdat het nat en koud was.maar de omgeving was prachtig en we kwamen steeds hoger. aangekomen bij het eindpunt stonden de tenten al opgezet in een grote tent. het was echt ontztettend koud omdat alles nat was en na een paar koppen thee en warme chocolademelk (wat niet zo lekker is als thuis helaas omdat we poedermelk hebben) kreeg ik het weer een beetje warm. die nacht was echt een hel omdat het echt heel erg koud was.
de volgende ochtend alle natte kleding weer aan en om 7 uur begonnen we met lopen. dag 2 was de zwaarste dag, we moesten minimaal 10 uur lopen, eerst 700 meter stijgen naar 4650 meter, en vervolgens 2000 meter zakken naar de volgende eindpunt. op 4650 meter waren we vlak bij de berg salkantay, maar omdat het heel erg bewolkt en mistig was konden we de berg niet zo goed zien helaas. na de lunch begon het weer te regenen en begonnen we met de afdaling. 2000 meter zakken is veel, maar ik vond het niet zo heel erg zwaar omdat we naar beneden liepen. langzamerhand liepen we weer naar de boomgrens en liepen we de jungle in. het was niet de echte jungle, maar de bomen en planten waren ontzettend mooi. veel grote insecten. gelukkig was het in de jungle warmer en hadden we het niet zo koud als de eerste nacht.
de 3e dag mochten we een beetje uitslapen omdat we maar 6 uur hoefden te lopen. weer door de jungle en af en toe moesten we omhoog, dan weer naar beneden. het was een leuke dag en ook heel grappig. zo waren we bij een huisje aan het rusten, komt er een enorme lelijke kalkoen aan, die de mannen van de groep ging aanvallen. en een geluid dat dat beest maakte, was echt heel erg grappig. na 6 uur lopen kwamen we aan in santa teresa


Santa teresa is een klein stadje dat bekend is vanwege de heetwater bronnen. En natuurlijk zijn we daar even heengeweest. Was heerlijk warm en echt even lekker ontspannen. En aangezien we ons al 3 dagen niet konden wassen, was dit ook meteen ons bad haha. Daarna weer terug en lekker gegeten. Wat ik wel heel erg leuk vond, was date r een aapje was. En hij heft zelfs even bij mij op de arm gezeten. Verder zat hij vooral uit de suikerpot te snoepen. Echt een schatje. Maar snachts probeerde hij in de tent te kruipen van de oosterijkers, die vonden da twat minder leuk.
De volgende dag konden we kiezen, in de ochtend 3 uur lopen naar de lunchplek, of met de bus naar de lunchplek en in de ochtend gaan tokkelen. Voor mij ws de keuze snel gemakt en met een groepje zijn we naar boven geklommen om te gaan tokkelen. Wt toch wel erg eng bleek te zijn. Haha ik was zo bang dat ik de eerste keer met een van de begeleiders ben gegaan. Wat bleek, het was helemaal niet eng dus ik kon mooi de keren daarop zelf. Het was echt heel erg leuk en je had een supermooi uitzicht over de rivier, oeroud en santa Teresa. Was echt heel leuk. Vervolgens naar de lunchplek en na de lunch moisten we 3 uur lopen naar aqua calientes, het dorpje vlak bij machu picchu. We moisten zelf met alle bepakking lopen, en mijn tas was maar 7 kilo, toch ws het echt zwaar! Maar de omgeving is echt ontzettend mooi! Zo groen en hoog en met een rivier erbij. Echt prachtig! De weg die we moisten volgen liep lansg het spoor, wat soms wel een beetje eng was als ere en trein aankwam (die gelukkig niet zo hard gaan als de treinen in Nederland). Maar we hebben het allemaal gehaald en die avond sliepen we in een hostel, eerst had i keen superlekkere douche (helaas moet je daarna weer je vieze kleding aan) en heerlijk vroeg op bed. Want de volgende ochtend moisten we al om 4 uur op om naar macho picchu te gaan. Om half 5 begonnen we via de incatrappen omhoog te lopen en rond half 6 kwamen we boven aan. Even voor de duidelijkheid, de salkantaytrek is helemaal niet zwaar als je het vergelijkt met het trap lopen. Ik was echt kapot na een uur trappen lopen, kun je nagaan als je de incatrail doet, bijna alleen maar trappen. In macho picchu kregen we een rondleiding van 2 uur en daarna hebben sarah en ik even lekke relaxed in het gras gelegen. Om 10 uur mochten we naar hauynapicchu. Weer een uur traplopen, maar het is het echt allemaal waard! Het uitzicht en de sfeer die daar is. Geweldig! Ik heb ere en paar uur gezeten, en toen begon het te regenen. Dus zijn we mete en groepje naar beneden gelopen (trap aflopen is trouwens heel erg goed te doen) en hebben we lekker pizza gegeten. Daarna even wat geslapen en om half 8 moetsen we op het station zijn, want dan ging onze trein naar ollantantambo.
En even op de trein stappen is nog niet zo makkelijk. Want mijn ticket was een kopie van de ticket van natasja, het australische meisje. Dus ik had geen stoel. Maar er was nog plek zat dus ik dacht dat ik dan wel ergens anders kon gaan zitten. Maar dat mocht dus niet, want de trein was vol. En ik mocht niet mee met de trein. Dus daar ging mijn groep en ik had geen kaartje of wat da nook, en toen dacht ik toch wel even, shit wat nu. Maar gelukkig kon ik met de volgende trein mee dus dat scheelde weer. Dus ik Edson belle nom te zeggen dat ik waarschijnlijk pas rond 3 uur in cusco aan zou komen (ik wist niet zeker of er nog wel bussen naar cusco gingen) geeft hij mij allemaal nummers van veilige taxi´s en mensen die ik kan bellen als er weer wat mis ging. Zo life dat hij wilde helpen! Dat was trouwens ook de eerste keer dat ik met een telefooncel heb gebeld. Ik dacht dat het heel moeilijk was, maar het is heel makkelijk haha. Daarna nog even wat geslapen op het station en toen was het tijd om op de trein te stappen, dacht ik. Maar ik werd weer tegengehouden door iemand van detrain. Bleek dat hij anna, het engelse meisje aan de telefoon had en dat zij wilde weten wat era an de hand was en hoe het nou verder moest. Ik vertellen dat ik met de trein meekon en dat ik over 2 uur in ollantantambo aan zou komen. Zegt zij. Okee dan wachten we je op op het station en zorgen we dat je met de bus meekan naar cusco. En ze stonden inderdaad, na 2 uur mij op te wachten op het station. In de trein had ik ondertussen een duitse jongen, max, ontmoet die ook naar cusco ging. Dus ik door de engelsen in de bus gezet met max en na een uur kwamen we eindelijk aan in cusco. Wil ik in een taxi stappen naar Edson, stapt max ook in want hij wilde zeker weten dat ik veilig bij mijn slaapplek aankwam.
En ik vind dit allemaal zo geweldig, dat je mensen nog maar zo kort kent, maar dat ze toch allemaal willen dat je veilig bent en ze allemaal helpen om ervoor te zorgen dat het goedkomt! Ik weet dat als ik helemaal alleen was geweest, dat het ook goed was gekomen en misschein was het beter geweest omdat ik het toch moet leren, maar het voelt toch heel fijn dat mensen zo lief kunnen zijn. En ze zeggen, vertrouw niet te snel andere mensen. Maar ik denk dat als je andere mensen niet vertrouwd, je ook niet zulke mensen tegenkomt zoals ik ze tegenkom. Ongelovelijk!
En hetzelfde is het eigenlijk met naar lima komen. Nadat ik van iedereen afscheid had genomen en nog een keer even goed had gefeest in cusco, ging ik vrijdag naar de busstation om naar lima te gaan. Edson ging met me mee om mij uit te zwaaien, en dat was maar goed ook. Want mijn bus ging helemaal niet omdat die stuk was. Maar Edson heft geregeld dat ik met een andere bus meekon, die hetzelfde eruit zag en nog goedkoper was ook. Ik dnek dat als ik alleen was geweest ik ontzettend was afgezet of gewoon een nieuw kaartje voor de bus had moeten kopen. Maar door edson hoefde dat gelukkig niet. En na 21 uur in de bus te hebben gezeten (wat toch wel erg lang is..) kwam ik helemaal heel en veilig aan in lima. Waar ik werd opgehaald door Ronald.
Ronald is een jongen die ik had ontmoet met uitgaan in cusco. We hebben eventjes gepraat maar hij bood meteen aan als ik in lima was, dat hij me wel kon helpen met het vinden van een hostel e.d. dus toen hij me ophaalde was het wel een beetje vreemd, omdat we elkaar helemaal niet echt kenden. Maarwat bleek, hij is ontzettend aardig en heft me goed geholpen met een hostelvinden en daarna heft hij me een beetje lima laten zien, we zijn naar het strand geweest (waar ik ontzettend ben verbrand) en we hebben harry potter gekeken. En nu logeer ik bij zijn familie. Zijn familie is heel erg leuk en ik voel me er erg thuis. Hij heft een zusje van mijn leeftijd en zijn moeder is heel aardig! We zijn samen, toen hij moest werken naar een catacombe geweest en we hebben koeienhart gegeten (ja echt ik heb koeienhart gegeten, en het was erg lekker)! en morgen gaan we naar een soort watershow. Ze spreken alleen niet zo goed engels, wat goed voor mij is want zo kan ik mooi mijn spaans oefenen. En daar ben ik nu nog steeds. Ik ga denk ik over 2 dagen omhoogreizen naar tumbes, vlak bij de grens van Ecuador. Ik vind het denk ik wel heel jammer om alweer weg te gaan, want ik vind het wel fijn om in een echt huis te zijn bij een echte familia. Voelt toch wat meer thuis. Maar ik heb ook ontzettend veel zin om aan het vrijwilligerswerk te beginnen dus ik ga het allemaal wel zien

ik geniet hier nog steeds met volle teugen en ik vind het hier helemaal geweldig! Alles gaat ook echt goed met mij en ik denk dat dit echt een hele geode beslissing is geweest om te doen. Je ontmoet zoveel leuke en geode mensen, je ziet ontzettend veel en je beleeft ook heel erg veel. Het afscheid nemen van de mensen vind ik wel heel erg lasting. Ze gaan toch wat voor je betekenen en zij maken je reis echt heel erg leuk. Maar ik wete dta ik in andere plekken ook zulke mensen ga ontmoeten. Dus het komt helemaal goed!
Me gusta viajar!

xxxx